Heartbreakers

Liham ng Magulang sa Isang Anak

Sa aking pagtanda, unawain mo sana ako at pagpasensyahan. Kapag dala ng kalabuan ng mata ay nakabasag ako ng pinggan o nakatapon ng sabaw sa hapag kainan, huwag mo sana akong kagagalitan. Maramdamin ang isang matanda. Nagse-self-pity ako a tuwing sisigawan mo ako.

Kapag mahina na ang tenga ko at hindi ko maintindihan ang sinasabi mo, huwag mo naman sana akong sabihan ng “binge!” paki-ulit nalang ang sinabi mo o pakisulat nalang. Pasensya ka na, anak. Matanda na talaga ako.

Kapag mahina na tuhod ko, pagtiyagaan mo sana akong tulungang tumayo - katulad ng pag-aalalay ko sa iyo noong nag-aaral ka pa lamang lumakad.

Pagpasensyahan mo sana ako kung ako man ay nagiging makulit at paulit ulit na parang sirang plaka. Basta pakinggan mo nalang ako. Huwag mo sana akong pagtatawanan o pagsasawaang pakinggan. Natatandaan mo anak noong bata ka pa? kapag gusto mo ng lobo,paulit- ulit mo ‘yong sasabihin, maghapon kang mangungulit hangga’t hindi mo nakukuha ang gusto mo. Pinagtyagaan ko ang kakulitan mo.

Pagpasensyahan mo na rin sana ang aking amoy. Amoy matanda, amoy lupa. Huwag mo sana akong piliting maligo. Mahina na ang katawan ko. Madaling magkasakit kapag nalamigan, huwag mo sana akong pandirihan. Natatandaan mo noong bata ka pa? Pinatyagaan kitang habulin sa ilalim ng kama kapag ayaw mong maligo.

Pagpasensyahan mo sana kung madalas, ako’y masungit, dala na marahil ito
ng katandaan. Pagtanda mo, maiintindihan mo rin.

Kapag may konti kang panahon, magkwentohan naman tayo, kahit sandali
lang. inip na ako sa bahay, maghapong nag-iisa. Walang kausap. Alam kong busy ka sa trabaho, subalit nais kong malaman mo na sabik na sabik na akong makakwentohan ka, kahit alam kong hindi ka interesado sa mga kwento ko. Natatandaan mo anak, noong bata ka pa? Pinagtyagaan kong pakinggan at
intindihin ang pautal-utal mong kwento tungkol sa iyong teddy bear.

At kapag dumating ang sandali na ako’y magkakasakit at maratay sa banig ng karamdaman, huwga mo sana akong pagsawaan alagaan. Pagpasensyahan mo
na sana kung ako man ay maihi o madumi sa higaan, pagtyagaan mo sana akong alagaan sa mga huling sandali ng aking buhay. Tutal hindi na naman ako magtatagal.

Kapag dumating ang sandali ng aking pagpanaw, hawakan mo sana ang aking kamay at bigyan mo ako ng lakas ng loob na harapin ang kamatayan.

At huwag kang mag-alala, kapag kaharap ko na ang Diyos na lumikha, ibubulong ko sa kanya na pagapalain ka sana … dahil naging mapagmahal ka sa iyong ama’t ina…

-Written by Rev. Fr. Ariel F. Robles
CWL Spiritual Director
St. Augustine Parish
Baliuag, Bulacan

Pumunta kami sa Bulacan para magbigay ng donasyon at dumalaw na din sa mga matatanda. Ang mga sumunod na mga eksena ay makabagdamdamin. Mahirap pala ngumiti habang ang iyong puso naman ay umiiyak. Ako ay natutuwa na kahit sa konting panahon ay naibahagi ko ang aking oras sa kanila. Hindi ko makakalimutan ang kanilang mga nakangiting mukha. Ang hindi ko lang mapagtanto hanggang ngayon ay paano natiis ng kanilang mga anak na iwanan ang kanilang mga magulang. Kainis! Umiinit lang dugo ko sa mga anak nila! Tsk, tsk

My YOF Family

Punta naman tayo sa masayang parte ng aking istorya. Pagkatapos kumain ng tanghalian nagulat na lamang kami ng biglang huliin ni manong MMDA ng Bulacan ang aming drayber. Naawa kami sa aming drayber kaya sinundan namin si manong MMDA ng Bulacan sa pulis estasyon na nasa Bulacan (duh... *lol). Doon ay naghintay kami hanggang lumamig ang ulo ni manong MMDA ng Bulacan. Nilambing namin sila manong MMDA at nakipakwentuhan pa! Makalipas ang isang oras, nagpasya si manong MMDA ng Bulacan na ibigay na lang ang lisensya ni manong drayber namin. Ayun nagpicture-picturan kami. Nakakatuwa ang ekspiriensya (*experience. lol).

Sa tapat ng estasyon nila manong MMDA na taga Bulacan.